Na teritoriji današnje opštine Batočina prva škola bila je u selu Brzanu. Ona je bila jedna od dvanaest škola u Šumadiji koja je radila za vreme Prvog srpskog ustanka. Škola se nalazila pored Velike Mrave, u okviru Moravišta. U to vreme nije bilo namenskih školskih zgrada, te je najveći broj škola bio smešten u seoskim kućama. Nakon ustanka, prestala je da postoji.
Brzan je 1840. godine dobio novu školu. Vremenom, promenila su se shvatanja o udobnosti škole. Javila se potreba da se sagradi nova školska zgrada. Na novu zgradu škole sve češće se pomišljao. Tek Stojan Novaković, tadašnji ministar prosvete, 1883. godine preduzeo je korake da se ovo pitanje reši. Brzanci su odlučili da zidaju novu školu, a stara je trebalo da služi, dok nova ne bude gotova. Pozvani su bili i Kijevci, ali su oni odbili ovaj predlog, jer su nameravali da podignu svoju školu. Predračun za školu je iznosio 44.359, 80 dinara.
Kada je sve bilo spremno za početak zidanja nove zgrade, brzo je palo u zaborav. Visoka cena nove školske zgrade uplašila je seljake, jer je trebalo sakupiti toliki novac. Ministarstvo prosvete je preduzelo oštre mere da bi selo nateralo da pristupi izgradnji nove škole, pa je avgusta 1889. godine zatvorilo školu zbog stare zgrade. Tek kada su izvršene popravke i jedne i druge zgrade, obezbeđeni su stanovi za učitelje. Novembra 1890. godine, odobrena je obnova nastave. Ministarstvo je još dva puta zatvaralo školu i ponovo je otvaralo.
6. oktobra 1901. osvećen je, konačno, temelj nove školske zgrade, a već 1. septembra 1902. godine, nova školska zgrada je bila gotova. Na otvaranju škole bio je šabački episkop Dimitrije Pavlović, koji će kasnije postati srpski patrijarh. On je 1870. godine bio učitelj u Brzanu. Za novu školu je utrošeno 33.000 dinara, što je manje utrošenog novca nego što je bilo planirano 1884. godine.
U toku Prvog svetskog rata zgrada je bila oštećena. Godine 1914, školska zgrada služila je za smeštaj izbeglica iz Mačve, a 1915. godine kao ambulanta naše vojske, sve do dolaska neprijatelja koji je pretvorio u konjušnicu. Posle rata, zahvaljujući donaciji samih seljanka, u iznosu od 12.000 kruna, škola se obnovila i sa radom počinju tri odeljenja u koja, pored dece iz Brzana, školu pohađaju i deca iz Kijeva i Dobrovodice.
Školska zgrada, koja se danas koristi, izgrađena je 1963. godine. Zahvaljujući skorašnjoj obnovi, opremljena je po svim savremenim standardima. Nastava se odvija u dve smene od prvog do osmog razreda, a ukupan broj učenika iznosi 58.
U brzanskom naselju, Solilu, postoji još jedna četvororazredna škola, koju pohađa 9 učenika.
Ukoliko se osvrnemo na činjenicu da je u Brzanu 1934. godine bilo upisano ukupno 353 učenika, i to samo do 4. razreda, postaje jasno da je nekadašnji problem sa manjkom prostora pretvoren u savremeni problem manjka učenika.
Ime škole, koje je nekada glasilo „Brzanska škola“, posle rata promenjeno je u „Milovan Marković“, po ratnom heroju iz ovog sela. Meštani su se hvalili ovim herojem, preko naziva škole sve do 1991. godine, kada škola u Brzanu postaje izdvojeno odeljenje matične škole u Batočini i dobija ime „Sveti Sava“.
